O książce: rok / W sześciostutysięcznej armii Napoleona walczyli żołnierze ponad 20 narodowości - Francuzi, Polacy, Holendrzy, Włosi.. i włączając oczywiście mieszkańców ziem niemieckich. Jednym z nich był żołnierz Jacob Walter (1788 – 1864) – prosty budowniczy – murarz z małego państwa Wirtembergia, w południowo-zachodnich Niemczech. Powołany do wojska, jak wielu jego rodaków, walczył w całej Europie Środkowej od 1806 do 1809 roku. Ale głównym wydarzeniem w jego karierze wojskowej był udział w kampanii rosyjskiej 1812 roku. Żywo i bardzo emocjonalnie opisuje straszliwe wydarzenia tej wojny – zajmowały one dwie trzecie objętości jego małej książeczki. I jak wszyscy żołnierze, miał jedno zadanie – przetrwać. Głód, zimno, krew, śmierć, pożary, spotkania z Kozakami i rabusiami – on, człowiek na ogół niezbyt wykształcony, opowiada o tym wszystkim z zapałem i szczegółowością. Praktycznie nie narzeka na trudności – mocno wierzy, że wróci do domu cały i zdrowy. Ale oprócz opisów różnego rodzaju kłopotów, w jego książce znajdziemy także oryginalny humor, osobiste refleksje, a nawet szkice etnograficzne. Zwięzłość i bogactwo języka prezentacji Jacoba Waltera niewątpliwie zachwycą dociekliwego czytelnika; nie będzie on mógł się oderwać, nie dowiadując się, jak i jak zakończyły się jego niesamowite przygody podczas zwycięskiego przemarszu armii Napoleona przez Europę i jego żałosnego odwrotu z Rosji..